Oddział Wielkopolski
Od Redakcji:
kontakt: gorska.w.e@gmail.com
Nasza strona ma służyć upowszechnianiu w społeczeństwie problemów ziemiaństwa, aby w ten sposób przyczynić się do przerwania milczenia wokół tej otwartej ciągle sprawy. Oprócz części stałej zawierającej podstawowe informacje będziemy zamieszczać bieżące wiadomości.
Zaproszenie
Muzeum Rolnictwa w Szreniawie
przysłał kustosz Pan Mariusz Niestrawski
PROGRAM
Referat wprowadzający
– dr hab., prof. WSZiB Olaf Bergmann (WMN/WSZiB, Poznań) – Rolnicy i rolnictwo w wielkopolskiej pracy organicznej XIX wieku
I. Rozważania o miejscu – moderator: prof. WSZiB, dr hab. Olaf Bergmann
»» prof. zw. dr hab. Janusz Karwat (UAM, Poznań) – Związki Augusta Cieszkowskiego z Żabikowem
»» mgr Włodzimierz Buczyński (redakcja „Wierzeniczenia”, Swarzędz) – Szkoła Rolnicza imienia Haliny miała powstać w Wierzenicy
»» Piotr Ruszkowski – Działania Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego „Forum Lubońskie” im. Augusta hr. Cieszkowskiego w kierunku ochrony
spuścizny po Szkole Rolniczej im. Haliny
II. Szkoła a wielkopolscy organicznicy – moderator: prof. zw. dr hab. Janusz Karwat
»» dr hab., prof. UJD Wiesława Sajdek (UJD, Częstochowa) – Gałęzie tego samego drzewa. Filozofia Augusta Cieszkowskiego i jego program
modernizacji rolnictwa
»» mgr Monika Nagowska (ZSCKR, Siennica Różana) – Filozof twardo stąpający po ziemi. Początki rolniczej aktywności Augusta Cieszkowskiego w
powiecie krasnostawskim
»» mgr Ewa Jarosława Buczyńska (redakcja „Wierzeniczenia”, Swarzędz) – Działania Augusta Cieszkowskiego na rzecz rolnictwa i edukacji rolniczej w
oczach jemu współczesnych
»» mgr Hanna Ignatowicz (MNR, Szreniawa) – Parodia szkoły rolniczej czy pożyteczna instytucja dla klas średnich? Spór Henryka Szumana i Hipolita
Cegielskiego o status Szkoły Rolniczej w Żabikowie
III. Wkład Szkoły Rolniczej im. Haliny w rozwój polskiej nauki – moderatorzy: dr Mariusz Niestrawski i prof. zw. dr hab. Janusz Karwat
»» mgr Michał Senger (MNR, Szreniawa) – Działalność naukowa Wyższej Szkoły Rolniczej im. Haliny w Żabikowie
»» dr Dorota Molińska – „Pomnik“ żabikowskiej Wyższej Szkoły Rolniczej im. Haliny. Wielki sukces wystawy o uprawie pszenicy zaprezentowanej w
Warszawie w 1874 r.
»» dr inż. Anna Grześkowiak-Przywecka (MNR, Szreniawa) – Małymi krokami do postępu. O wkładzie Szczęsnego Kudelki i Józefa Dembego w rozwój
przetwórstwa buraków cukrowych
»» dr Stanisław Gładysiak (UPrz, Poznań) – Dydaktyka w Szkole Rolniczej im. Haliny w Żabikowie
»» dr Mariusz Niestrawski (MNR, Szreniawa) – Wybitni uczniowie Szkoły Rolniczej im. Haliny
»» mgr Anna Barłóg-Mitmańska (MNR, Szreniawa) – „Zadaniem nauki jest złączyć w jeden układ summę wszelkiego doświadczenia, jakie tylko
gdziekolwiek poczyniono” – analiza prac napisanych przez absolwentów Wyższej Szkoły Rolniczej imienia Haliny w Żabikowie
Organizatorzy: Patronat:
„Szczęśliwy, kto tworzy dla potomnych; ciesząc się zaufaniem współczesnych”
Cyryl Ratajski
Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele,
mamy świadomość w jak niepewnych i trudnych czasach żyjemy. Nie jest łatwo przewidzieć co przyniesie przyszłość, jednak pamięć o tych, którzy tak wiele poświęcili dla naszego regionu i jego mieszkańców to nasza powinność. Niestety w tym roku z uwagi na pandemię, nie planujemy spotkania się w kościele pw. Wszystkich Świętych w Poznaniu poświęconego osobie Prezydenta Cyryla Ratajskiego w 145 rocznicę jego urodzin. Wszystkie dotychczasowe spotkania, upamiętniające wybitnych Polaków, którym Wielkopolska tak wiele zawdzięcza, były bardzo udane i dobrze wspominane. Ten listopadowy zaduszkowy dzień pamięci i modlitwy wpisał się w kalendarz poznańskich wydarzeń kulturalnych. Z każdym rokiem gromadził coraz większe rzesze sympatyków. Do kościoła na Grobli przyciągała ich zapewne niezwykła atmosfera, profesjonalizm prelegentów, niepowtarzalny głos Zbigniewa Grochala, starannie dobrana oprawa muzyczna i piękne wnętrze. Wiem jak bardzo ważna dla wielu była możliwość bycia razem, by w chwili zadumy wspominać czasy i wydarzenia, których świadkami byli nasi pradziadkowie, dziadkowie czy rodzice.
Łączy nas potrzeba wspominania i uhonorowania tych, dla których ciężka praca, poświęcenie i bezinteresowność dla kraju były najwyższym nakazem. Czynienie dobra, wzajemna życzliwość, wrażliwość to ponadczasowe, uniwersalne wartości łączące ludzi przez pokolenia. Niech pamięć o Stanisławie Kasznicy, Heliodorze Święcickim, Maksymilianie Jackowskim, Karolu Marcinkowskim, Karolu Libelcie, Hipolicie Cegielskim, Cyrylu Ratajskim dodaje nam sił i odwagi w działaniu, szczególnie w trudnych czasach.
Kierując się odpowiedzialnością i dobrem potencjalnych uczestników spotkania, przekładamy je na rok następny. Przygotowane w tym roku materiały informacyjne dotyczące Prezydenta Cyryla Ratajskiego będą dostępne na stronie internetowej Fundacji Co Pozostało? www.copozostalo.pl
Dziękując tym, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do organizacji i upowszechniania naszego cyklu, wszystkich serdecznie pozdrawiamy, życząc zdrowia i nadziei na lepsze jutro!
ks. dr Janusz Grześkowiak i Teresa Krokowicz
Umieszczamy rodzinne opowiadanie pani Małgorzaty Cieńskiej Dutkowiak, kuzynki Andrzeja.
Rodzinne opowiadanie sięga lat 60-tych XXw. Byłam wtedy małą dziewczynką. Z rodzicami Anną z Laskowskich h .Korab Cieńską i Zbigniewem Cieńskim h. Pomian i dziadkami Eugenią z Czaplickich h. Lubicz Laskowska i dziadkiem Janem Ireneuszem Laskowskim h .Korab mieszkaliśmy na ul. Armii Czerwonej 27, obecnie św. Marcina. Często przyjeżdżali do nas w odwiedziny rodzice Andrzeja, Elżbieta z d .Czaplicka h . Lubicz wraz z mężem Władysławem Pieńkowskim b. właścicielem Krzewa. Babcia Eugenia i ciocia Elżunia miały tego samego ojca Karola Czaplickiego ,ale różne matki. Mieszkała u nas też córka Karola Czaplickiego Barbara Czaplicka h. Lubicz Dylewska Wańkowicz. Pamiętam rodzinne rozmowy o majątkach koniach i powojennym losie. Andrzej Pieńkowski syn Elżbiety i Władysława bywał u nas w domu bardzo często studiował wtedy na Politechnice Poznańskiej. Maja Grochowska była nasza sąsiadka mieszkała w kamienicy obok, studiowała rolnictwo. Znałam ją z widzenia podziwiałam urodę .Pamiętam, jak przyszli do nas oboje z wizytą i powiedzieli ,że biorą ślub. Byli tacy zakochani i pełni szczęścia. Pod koniec października 1961r. całą rodziną poszliśmy na uroczystość do kościoła św. Marcina. Państwo Młodzi zajechali czarnym samochodem . Maja miała śliczna krótka sukienkę krótki welon i szpilki wyglądała wspaniale. Andrzej elegancko ubrany prezentował się doskonale. Rodzice Andrzeja bardzo przeżywali zaślubiny ,jedynak odchodził z domu, sami więc zostali w Puszczykówku. Po ślubie w kościele goście składali życzenia Młodej Parze. Stałam obok cioci Basi z Czaplickich h. Lubicz Dylewskiej Wańkowicz ,która pamiętam powiedziała „szczęśliwym tylko szczęścia”. Do dnia dzisiejszego powtarzam te słowa. Chociaż minęło 59 lat od daty zaślubin Majki i Andrzeja w oczach mam uroczystość ,która zrobiła na mnie duże wrażenie. Pomyślałam wtedy, jako dziewczynka, ślub jak z bajki. Czasy się zmieniły, po wielu latach w tym samym kościele powiedziałam sakramentalne „tak”. Parę lat temu mieszkaliśmy z Mają i Andrzejem, brama w bramę, a od 13 lat na jednym osiedlu. Tak historia zatoczyła koło .Tyle moich rodzinnych opowieści.
Małgorzata Cieńska h. Pomian Dutkowiak
W dniu 6. października 2020, w tydzień po tragicznym wypadku samochodowym, odeszli do nas
Andrzej i Maria Pieńkowscy – nasi Przyjaciele, z którymi związani byliśmy towarzysko, środowiskowo i wspólną pracą w Polskim Towarzystwie Ziemiańskim.
Po wojnie rodzinę Pieńkowskich spotkał ziemiański los, czyli pozbawieni dekretem PKWN ziemi i domu nie mogli powrócić do majątku. Unikając represji UB schronili się początkowo w Giżycku, by potem dzięki pomocy spokrewnionej z nimi Barbary Wańkowiczowej, osiąść w Puszczykówku k. Poznania. Andrzej ukończył Liceum nr. VI im. Ignacego Paderewskiego ” Paderkę” w Poznaniu, a po uzyskaniu matury, studia na Politechnice Poznańskiej, na Wydziale Mechaniki. W życiu zawodowym pełnił funkcje managerskie i stanowiska dyrektorskie, m.innymi w Sanitechu MPK Poznań.
Maria z Grochowskich urodzona w dniu 11. sierpnia 1938 r. w rodzinie inteligenckiej w Gnieźnie. Ojciec jej Alfons, żołnierz AK Okręgu Świętokrzyskiego, ps. Łagodny. Matka Izabela, z domu Chełmikowska. W czasie wojny Maria wraz z rodzicami przeszła przez obóz przesiedleńczy i wojenną tułaczkę po ziemi krośnieńskiej, żeby po wojnie z pomocą przyjaciół Akowców osiąść w Krakowie. Poznań – to ucieczka rodziny przed prześladowaniami UB z Montelupich w Krakowie. Maria ukończyła szkołę średnią – „Klaudynkę” – V. Liceum im. Klaudyny Potockiej w Poznaniu, potem studia wyższe na Wydziale Rolnym Poznańskiej Akademii Rolniczej. Po studiach pracowała w Stacji Chemiczno-Rolniczej, a później jako rzeczoznawca w CHZ Rolimpex.
Andrzej Pieńkowski i Maria Grochowska poznali się na studenckiej zabawie w Poznaniu. Ślub Ich odbył się w październiku 1961 roku.
Przez większość swojego małżeńskiego życia mieszkali na osiedlu Mikołaja Kopernika, gdzie Andrzej udzielał się społecznie w Radzie Osiedla. Żyli bardzo aktywnie. Andrzej udzielał się w stowarzyszeniach – Polskie Towarzystwo Ziemiańskie i Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Wypędzonych, pełniąc różne funkcje w Zarządach tych organizacji. Andrzej i Maria byli częstymi odbiorcami oferty kulturalnej Poznania. Z zamiłowaniem chodzili do Filharmonii i Opery, do poznańskich teatrów. Uczestniczyli w prelekcjach dotyczących sztuki organizowanych przez Muzeum Narodowe w Poznaniu.
W miejscach tych byli zawsze razem. Byli nierozłączną parą o pogodnym usposobieniu i życzliwym nastawieniu do ludzi.
Odeszli 6. października 2020, po 59. latach wspólnego życia. Odeszli również razem! Pozostawili dwie córki Annę i Monikę oraz duże grono ogarniętych smutkiem przyjaciół.
Wanda Niegolewska
Mowa pogrzebowa Danuty Prus Głowackiej, członka Zarządu i wiceprezesa Oddziału Wielkopolskiego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego
Szanowni Państwo, Droga Rodzino i wszyscy zebrani towarzyszący
Marii i Andrzejowi w Ich ostatniej drodze.
W imieniu Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego jak i członków Oddziału Wielkopolskiego pragnę pożegnać śp. Marię i Andrzeja Pieńkowskich.
Ich tragiczna, nagła śmierć jest ogromnym bólem dla najbliższych córek Anny i Moniki, ale także wielkim żalem i zasmuceniem dla nas, Przyjaciół – członków Oddziału Wielkopolskiego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego.
Trudno nam uwierzyć w Ich nagłe odejście. Uwierzyć, że już nigdy nie spotykamy się z Mają i Andrzejem na zebraniu w naszym biurze w budynku Bazaru Poznańskiego, na comiesięcznych spotkaniach w Bibliotece Raczyńskich, ani na kolejnych na naszych opłatkach w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. Trudno nam uwierzyć, że na tych spotkaniach miejsca Marii in Andrzeja pozostaną puste.
Andrzej Pieńkowski ur. 1936 roku, pochodził z ziemiańskiej rodziny z majątku Krzewo k. Łomży.
Jako wieloletni wiceprezes Oddziału Wielkopolskiego i członek Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego zasłużył się dużym zaangażowaniem dla integracji wszystkich pokoleń naszego środowiska, zwłaszcza kiedy organizował niezapomniane ziemiańskie bale karnawałowe. Andrzej niestrudzenie przez wiele lat pracował nad systemowym uregulowaniem restytucji ziemiańskiego mienia, uregulowań prawnych w tym zakresie, ale również odzyskaniem rodzinnego Krzewa.
Za te szczególne zasługi został uhonorowany medalem 25. lecia Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego.
Andrzej i Maria stanowiąc nierozłączną parę małżeńską, byli zdecydowanymi obrońcami wartości chrześcijańskich, obrońcami tożsamości ziemiaństwa i wspólnego dziedzictwa. Byli aktywnymi uczestnikami konferencji i seminariów organizowanych w Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy i Muzeum Rolnictwa w Szreniawie. Brali udział w uroczystościach patriotycznych i historycznych zarówno w Wielkopolsce, jak i na Mazowszu, w rodzinnych stronach Andrzeja. Brali udział w uroczystościach ku czci Patronki Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego – św. Urszuli Ledóchowskiej i patrona Oddziału Wielkopolskiego – bł. Edmunda Bojanowskiego.
Będzie nam brakowało życzliwości Andrzeja, na którego zawsze można było liczyć, na którym zawsze można było polegać. Jego poświęcenia i sumienności w działaniach.
Bardzo będzie nam brakowało, przez wszystkich lubianej Maji, osoby wielkiego serca, obdarzonej empatią. Wszyscy odczuwaliśmy Jej serdeczność i życzliwość.
Dziękujemy za Ich pracę, wysiłek i poświęcenie dla środowiska ziemiańskiego. Dziękujemy za bezinteresowny dar ich obecności z nami przez wiele lat.
Kochali życie, przeżywszy jako małżeństwo 59 lat. Odeszli – tak jak zawsze żyli – razem.
Zasmuceni żegnamy Maję i Andrzeja, naszych serdecznych Przyjaciół. Zapewniamy o naszej Pamięci i modlitwie. Córkom Annie i Monice oraz rodzinie składamy wyrazy głębokiego współczucia
Adam Gorycki
Święto Wojska Polskiego oraz wszystkie rocznice bitew, Powstań Narodowych i wojen toczonych przez Polskę przypominają nam niezmiennie o dzielnych polskich żołnierzach, którzy w przeszłości walczyli o naszą wolność i niepodległość. Wyjątkowe miejsce w tym szeregu zajmuje najwybitniejszy pośród ziemian wielkopolskich – legendarny założyciel Legionów Polskich we Włoszech gen. dyw. Jan Henryk Dąbrowski (1755-1818), który w 1806 r. utworzył na terenie Wielkopolski pierwszą w dziejach oręża polskiego formację wojskową noszącą nazwę „Wojsko Polskie”. W tym roku, gen. Dąbrowski odebrał wyrazy szacunku w sposób szczególny – dnia 2 sierpnia 2020 r., czyli w dniu 265 rocznicy jego urodzin, w 8 miejscowościach w Polsce odbyły się uroczystości patriotyczno-religijne wzorowane na podobnych, zorganizowanych niegdyś przez św. Jana Pawła II.
.
Czytaj dalej Ogólnopolskie uroczystości ku czci gen. J. H. Dąbrowskiego i ku pamięci św. Jana Pawła
13 września (niedziela) na g. 13.00 do pałacu Muzeum w Szreniawie odbędzie się promocja książki „Kasztelanowa Katarzyna z Potockich Kossakowska. Historie i anegdoty”
więcej informacji o książce:
http://kasztelanowa.pl/
Czytaj dalej Spotkania z ks. K. Wojtyłą przed pomnikiem gen. J. H. Dąbrowskiego
W czasie kiedy przyszło nam więcej przebywać w domu książka jest niezastąpiona. Kiedy po pół roku przeczytaliśmy wszystko co czekało na swoją kolej, trzeba rozejrzeć się po następne lektury. Rada przyjaciół w tym zakresie jest bezcenna. Pani Barbara Kuklasińska poleca książkę:
Historie ziemian
Czytaj dalej Członkowie Wielkopolskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego polecają: